خلاصه داستان حرز امام جواد (علیه السلام)

خلاصه داستان حرز امام جواد (ع)

روزی زنی بر همسرامام جواد (ع) که دختر مأمون بود وارد شد و گفت من همسر شوهر تو هستم. او خشمناک شد و به سراغ پدر ش مأمون رفت و قضیه را شرح داد. مأمون که مست بود بسیار غضبناک گردید و در همان حالت مستی به سراغ امام آمد و حضرت را با ضربات شمشیر چندین بار زد. فردای آن روز که از مستی درآمد دختر و خادم مأمون، قضیه را برایش تعریف کردند. او که از رسوایی میترسید غلام خود را برای خبرهای بیشتر به خانه امام جواد (ع) فرستاد ولی در کمال تعجب حضرت را سالم دید اما جهت اطمینان بیشتر لباس حضرت را به بهانه تبرک گرفت و به نزد مامون بازگشت. سپس مامون حضرت را احضار و علت عدم آسیب رسیدن به ایشان را جویا شد. حضرت در پاسخ به او فرمودند: به حکمت الهی گزندی از تو به من نرسید چون این حرز به بازوی من بود.

 

زندگی نامه امام جواد (ع)

در این بخش مختصری از زندگی نامه امام جواد (ع) بیان می شود.

از تولد تا امامت

یازدهمین معصوم و نهمین امام در جهان تشیع امام جواد (ع) است. نام شریفش محمد و لقب معروفش تقی و کنیه اش ابوجعفر (ثانی) می باشد. ایشان در دهم رجب سال 195 هجری در مدینه النبی، جهان را به نور وجود خویش منور ساختند. سیر حیات آن بزرگوار به دو بخش تقسیم می شود که قسمت اول تا هفت سالگی و دوران کودکی آن بزرگوار است و قسمت دوم از هفت سالگی تا آخر عمر شریف آن حضرت می باشد که دوران امامت ایشان است. این در حالیست که رسیدن به مقام امامت و وصایت در خردسالی در طول تاریخ ائمه (علیهم السلام) هیچگونه سابقه ای نداشت. در بیانی از حضرت رضا (علیه السلام) در وصف امام جواد (ع) آمده که مولودی با برکت تر از امام جواد (ع) در اسلام به دنیا نیامده است.

شهادت و مرقد مطهر آن بزرگوار

تاریخ شهادت آن حضرت را آخرین روز ماه ذیقعده سال 220 ه.ق در بیست و پنج سالگی بیان کرده اند. نحوه شهادت آن حضرت را مسموم شدن توسط همسرش و به دستور خلیفه وقت بیان نموده اند. محل دفن جسم مطهر ایشان در شهر کاظمین در کنار جد پدری خویش امام کاظم (علیه السلام) قرار دارد.

کلمات گهربار آن حضرت

از آن بزرگوار ادعیه و احراز و احادیث زیادی نقل گردیده است. حرز معروف ایشان معتبرترین و مشهورترین حرز در بین احراز شیعه است. برای حرز خواص و آثار بسیار زیادی قابل شمارش است که به آن اشاره گردید.

امام جواد (ع): مَنِ انقَطَعَ إلى غَیرِ اللّه وَ کَلَهُ اللّه إلَیهِ ؛ آن که به غیر خداوند روى آورد، خداوند به همو واگذارش کند. (بحار الأنوار، ج 68، ص 1۵۵).

امام جواد (ع): قَد عاداکَ مَن سَتَرَعَنکَ الرُّشدَ اتِّباعا لِما تَهواهُ؛ آن که براى پیروى از هوس تو، راه پیشرفت را از تو پنهان کند، با تو دشمنى کرده است. (بحار الأنوار، ج 78، ص 364).

امام جواد (ع): القَصدُ إلَى اللّه تعالی بِالقُلُوبِ، أبلَغُ مِن إِتعابِ الجَوارِحِ بِالأعمالِ ؛ به دل آهنگ خدا داشتن برتر است تا خسته کردن جوارح به عبادت. (بحار الأنوار، ج 78، ص 364).

امام جواد (ع): الثِّقَةُ بِاللّه ثَمَنٌ لِکُلِّ غالٍ و سُلَّمٌ إلى کُلِّ عالٍ؛ اعتماد به خدا بهاى هر چیز گران بها است، و نردبانى به سوى هر بلندایى. (بحار الأنوار، ج 78، ص 364).